Bij het woord Kinderontvoering wordt gedacht aan een enge man die kleine kinderen meesmokkelt. Echter, in veruit de meeste gevallen is de
dader van kinderontvoering één van de ouders, en hiervan weer ruim 70% de moeder. Door de globalisatie en de toename van het aantal gemengde huwelijken is het aantal ontvoeringen van minderjarige kinderen in Spanje enorm gegroeid.
Wat is internationale kinderontvoering?
Internationale kinderontvoering wordt gepleegd door één van de ouders als deze de kinderen ten onrechte weghaalt uit het land waar de kinderen wonen of ze vasthoudt in een ander land. Een veel voorkomend voorbeeld is als één van de twee Nederlandse ouders die in Spanje gevestigd zijn, met de kinderen teruggaat naar Nederland zonder toestemming van de andere ouder. Het andere meest typische voorbeeld is van een echtpaar met verschillende nationaliteiten, zoals een Nederlandse moeder en een Spaanse vader, die –bijvoorbeeld- in Spanje wonen. Als de moeder met de kinderen op vakantie gaat naar Nederland en niet terugkeert, tegen de wil van de vader, is ze ook schuldig aan internationale kinderontvoering in Spanje.
Voorkomen van kinderontvoering in Spanje
Om te voorkomen dat een ouder zich schuldig maakt aan kinderontvoering, moet deze vóór het verlaten van het land overleggen met de andere ouder. Echter, als de ouders er niet samen uitkomen, zal de rechter uitsluitsel moeten geven. Deze toestemming moet gevraagd worden vóórdat de kinderen kunnen vertrekken.
Gevolgen van kinderontvoering
Als toch een van de ouders kinderontvoering heeft gepleegd, kan de achtergebleven ouder aangifte doen van kinderontvoering. Net als is in de meeste landen is internationale kinderontvoering in Spanje ook een misdrijf. De strafrechtelijke procedure levert echter niet de gewenste resultaten op, namelijk de terugkeer van de kinderen.
Zinvoller en effectiever om de kinderen terug te krijgen, is de procedure te starten die geregeld is in het Haagse Conventie van 1980 over de Burgerlijke Aspecten van Internationale Kinderontvoering, ook wel de kinderontvoeringsconventie genoemd, al dan niet via de weg van de Brussel II Bis Verordening. Deze beogen de onmiddellijke terugkeer van de kinderen naar het land waar ze woonden voor de kinderontvoering. De terugkeerprocedure kan gestart worden via de Centrale autoriteit van het land waaruit de kinderen zijn weggehaald. Ook kan de achtergebleven ouder een direct beroep doen op de rechter van het land waar de kinderen verblijven. In alle gevalllen is snel handelen een must. Hoe langer u wacht, hoe moeilijker het zal worden de kinderen terug te brengen naar de plek vanwaar ze zijn weggehaald.